Mistyka Pustyni - Chrabota Bogusław
Bogusław Chrabota, oczarowany kulturą afrykańską, prezentuje czytelnikowi niezwykle osobiste wzrok na oblicze Czarnego Lądu. Książka, nawiązując aż do stylistyk reportażu, zostaje skarbnicą ciekawych postrzegań na temat zwyczaju, kultury i wiary owego kontynentu.
pokolenie Matriksa, prawda legendarna, nowe inicjacje Jungowskie inspiracje Zenon Waldemar Dudek – Neopsychologia a transformacje kultury Od czasu psychologii do autopsychoterapii Paweł Czapla – Mistyka jak leczenie wewnętrzna Archetypy w Kulturze Wasilij Rozanow – Chrystus – arbiter świata Nasze tożsamości Jakub R. Stempień – Kultura zachcianek i nałogów Tomasz Olchanowski – Kultura a wolność Dialog z Orientem Ewa Machut-Mendecka – Od momentu pustyni do komórki. Na wątkach nowej kultury Arabów Z poetyki archetypów Czesław Dziekanowski – Najazd Marta Cywińska – Róże Pustyni. Poezja Jalela El Gharbi contra mój (cywilizacyjny) fobia Wasilij Rozanow – Embriony Michał Wróblewski – Jung i Klossowski czytają Karpokratesa Arena psychologii kultury Recenzje: Tomasz Olchanowski – Obecność jest światem (Z. Matoł, Idee – mity – symbole w polskich legendach literackich wydanych w XIX i XX wieku) Jerzy J. Kolarzowski – Wypisy poszukiwań kultowych (J. Sieradzan, Od hołdu do podłości. Ekscentryzm i szaleństwo w religiach XX wieku) Zenon Waldemar Dudek – Psychosocjologia zranionej tożsamości (E. Goffman, Piętno. Rozważania o ukłutej tożsamości) Jerzy J. Kolarzowski – Duchowość i losy człowieka...
Mistyka Pustyni Recenzje
Kierownictwo duchowe według Ojców Pustyni - Hiżycki Szymon
Każdy z nas dochodzi do zamysłu samotnie po to, ażeby wyruszyć w kolejną wędrówkę, owym społem jednak taką, która nie będzie miała finału: w głąb Trójcy. Są dwaj podstawowe warunki zajścia do Trójcy i zainicjowania poznawania Jej samej. Poznanie samego siebie czyli komitywa swych słabości i zamiłowań oraz poznanie świata stworzonego, zarówno kwestyj widocznych i niewidzialnych. W tej podróży jednak nic nie zamieni osądu sumienia, a tego, w charakterze wiemy, każdy musi dokonać autonomicznie. Samodzielność nie oznacza jednak, że jesteśmy pozostawieni sami sobie. Zdołamy być przecież skutecznie inspirowani z zewnątrz...
Mistyka i herezja - Tomkowski Jan
Moja lektura nie pragnie egzystować na kształt więcej jak tylko zbiorem esejów poświęconych dziesięciu wielkim postaciom i kilku zasadniczym tematom. Głównym obiektem zainteresowania stają się tu teksty tajemnicze, a nie ludzkie zaznania. Mój selekcja jest najzupełniej subiektywny, chociaż wab impresja, że wszyscy konsultowani autorzy poszerzają, a nagminnie wręczże przekraczają granice chrześcijańskiej wyobraźni religijnej. Poszukiwania idą w różnych kierunkach: Weigel stosuje z dorobku alchemii i astrologii, Bóhme - z ustaleń kabalistów, wraz z Novalisem interweniujemy w intrygujące dystrykty religijności tajemniczej, Meyrink wyznaje synkretyzm typowy dla swych czasów. Drugie słowo występujące w tytule składu wyjaśnia, z jakiego powodu tak niewielką rolę odgrywają w naszej całości pisma mistyków ortodoksyjnych: św. Bonawentury, św. Jana od Krucyfiksu, św. Teresy. Określam w ów sposób ogólny kierunek penetracji, nie mam a żadnych pretensji podejrzewania przejawów herezji czy oceny zgodności tekstów tajemniczych z ideologią jakiegokolwiek wyznania. „Od autora"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz